Γράμμα σ' ένα αγέννητο παιδί
"Όταν φτάσει η ώρα να γεννηθείς σε αυτόν τον κόσμο, εγώ ίσως να μην υπάρχω καν. Ο κόσμος είναι ένα καζάνι που βράζει. Τίποτα δεν θα αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζεται αγώνας. Και αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να ξεκινήσεις από τα μικρά πράγματα.
Με εσένα και με τον τρόπο που βλέπεις τους άλλους και τον κόσμο. Να αγαπάς, να συμπονάς, να υπερασπίζεσαι, να υψώνεις το ανάστημά σου και ποτέ να μην σταματάς. Μην αναβάλλεις. Να είσαι ο πιο αυστηρός κριτής τους εαυτού σου και να μην ξεχνάς να νοιώθεις ευγνωμοσύνη. Πάρε τον χρόνο που σου δόθηκε για ζωή και κάνε κάτι. Άλλαξε κάτι. Ακόμα κι αν είναι μικρό. Σου υπόσχομαι πως μετρά.
Σε αγαπώ και πιστεύω σε σένα"
Απόσπασμα από το γράμμα μιας μαθήτριας γυμνασίου από τη Λάρνακα. Γράφηκε κατά τη διάρκεια μιας άσκησης σε Visual Literacy workshop με θέμα "Χτίζοντας (για) το Μέλλον", προχθές Πέμπτη.
"Πάρε τον χρόνο που σου δόθηκε για ζωή και κάνε κάτι."
ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ... ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ.
Είμαστε ΟΛΟΙ σε αυτό το τρένο.
(Φωτογραφία, έργο της Γιώτας Βόνη από την ανάρτηση της Ioanna Arsenopoulou)