Η δραστηριότητά μας / Εξορμήσεις

Καταλύσαμε στον Άγιο Πέτρο και παρά το γεγονός ότι για πολλούς, οι πελοποννήσιοι δεν είναι και οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι, ήταν ίσως η πρώτη εκδρομή που αισθανθήκαμε τόσο οικεία και τόσο ευπρόσδεκτοι σε ένα μέρος.

Η Δήμητρα, η ξενοδόχος, μας σκλάβωσε με την φιλοξενία της. Κάθε βράδυ άναβε, ειδικά για εμάς, μια μεγάλη φωτιά στο τζάκι και μας κέρναγε απλόχερα τσίπουρα και φρέσκα καρύδια. Η κυρία Σωτηρία στο καταπληκτικό της καφενείο με τα σπιτικά γλυκά και τους λουκουμάδες, μας έβραζε φρέσκα αυγά από τις κότες της και μας περιποιόταν σαν «μητέρα» ικανοποιώντας τις επιθυμίες και τις παραξενιές όλων μας, που δεν ήταν και λίγες! Η κυρία Σοφία η ταβερνιάρισα μας εξέπληξε με τον υπέροχα τραχανά της και την φιλοζωία της αφού εκτός από το κρασί που μας κέρασε, τάισε και τη Σούση με μια ολόκληρη μερίδα γιουβέτσι! Η Μαρία κι η Μαρία, οι δυο «ανταγωνίστριες» πλην όμως συνονόματες μπακάλισες δίπλα στην εκκλησία, εκτός από το φρεσκότατο τυρί, τις σπιτικές χυλοπίτες και τη φρέσκια ρίγανη, μας έδωσαν και εξαιρετικές οδηγίες για να επισκεφτούμε μέρη που ούτε φανταζόμασταν. Ξεχάσαμε κανέναν; Α ναι: η κυρία Μαίρη με την απίστευτη ταβέρνα της με το σπιτικό φαΐ στα Βέροια, το χωριό με τον ένα και μοναδικό κάτοικο! Και o φίλος μας o Γιώργος που εγκατέλειψε την Αθήνα για να βρει μια καλύτερη ζωή στο καφενείο του «Σχολαρχείου» στα Τσίντζινα (Πολύδροσο) με τους 11 κατοίκους!

Προκειμένου να κάνουμε το ταξίδι λίγο πιο ενδιαφέρον επιλέξαμε να πάμε στη Τρίπολη από τον άλλοτε αφορισμένο Αχλαδόκαμπο. Μια ιδέα που τελικά αποδείχτηκε εξαιρετική αφού ο δρόμος ήταν κυριολεκτικά έρημος, η οδήγης συναρπαστική και η θέα ολόκληρου του Αργολικού κάμπου και του Αργολικού κόλπου φαντασμαγορική.

Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα στον Άγιο Πέτρο και απολαύσαμε την πολυτέλεια της απογευματινής ξεκούρασης.

Την άλλη μέρα ξεκινήσαμε για Βαμβακού – Τσίντζινα – Βέροια – Καρυές. Η διαδρομή ήταν πέρα από κάθε προσδοκία καταπληκτική, αφού βρήκαμε χιόνια και κυρίως πανέμορφα δάση. Αυτό που μας έκανε εντύπωση και μας γέμισε με ιδιαίτερη χαρά ήταν ο πραγματικά μεγάλος αριθμός εξαιρετικά νεαρών δέντρων, πράγμα που σημαίνει ότι το δάσος εξελίσσεται και μεγαλώνει.

Βαμβακού: όμορφο ακατοίκητο χωριό με μόνη ζωή τον ξενώνα που λειτουργεί τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.

Τσίντζινα: όμορφο χωριό με 11 κατοίκους. Όμορφη ζωντανή πλατεία και όμορφο καφενείο αλλά μόνον τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες. Η ζωντάνια και η ζεστή φιλική ατμόσφαιρα οφείλονται κυρίως στον Γιώργο που δίνει όλη τη ψυχή και την δημιουργικότητα εμπνέοντας ωραίες ατμόσφαιρες και ζεστό κλίμα. Αναπάντεχη πολυτέλεια το ταϊλανδέζικο μασάζ και οι θεραπείες ρέικι.

Βέροια (τα): όμορφο χωριό με 1 (έναν) κάτοικο! Και εκεί που δεν το περιμένεις «τα ωραία Βέροια» η ταβέρνα της σπαρτιάτισας κυρίας Μαίρης η οποία ομοίως τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες κάνει θαύματα με τα τσουκάλια της. Αναπάντεχα νόστιμο φαγητό.

Καρυές: το κεφαλοχώρι με την όμορφη πλατεία και το κατάλευκα αντίγραφο του «Ερεχθείου» με τις πασίγνωστες «Καρυάτιδες» να μας αγναντεύουν από ην κορυφή του λόφου, υπενθυμίζοντάς μας ότι η ομορφιά των κοριτσιών τους ενέπνευσε τον αρχαίο γλύπτη.

Άγιος Πέτρος: Επιστροφή στον Άγιο Πέτρο. Καταπληκτικές πίττες, μαγειρευτά και σπιτικός τραχανά στης κυρίας Σοφίας, γλυκάκι στης κυρίας Σωτηρίας τσιπουράκι και κουβέντα στης Δήμητρας.

Άγιος Γιάννης: ακολουθώντας τη συμβουλή της Μαρίας, ύστερα από μια υπέροχη διαδρομή ανάμεσα από ολάνθιστα λιβάδια και σύντομη πεζοπορία, αντικρίσαμε ίσως έναν από τους ωραιότερους καταρράκτες.

Λεπίδας: Μέσα σε μια κοίτη λαξευμένη από τους αιώνες στον γρανιτένιο βράχο ο ποταμός ή καλλίτερα το ρέμα Λεπίδα με τα άφθονα ολοκάθαρα νερά, ρέει άλλοτε γαλήνιο κι άλλοτε ορμητικό σχηματίζοντας δεκάδες καταγάλανες λεκάνες ανάμεσα σε αφρισμένα νερά και στρογγυλεμένα βράχια. Ο ομώνυμος καταρράκτης πέφτοντας σε τρία επίπεδα από ύψος 100 μέτρων προσφέρει ένα μοναδικό θέαμα. Ένα κράμα έντασης και γαλήνης που σε προκαλεί να βουτήξεις στα νερά του και σε κάνει να ψάχνεις ανάμεσα στους θάμνους για να βρεις κρυμμένες νύμφες και νεράιδες.

Παράλιο Άστρος: Μπορεί το καλοκαίρι το μέρος να ασφυκτιά από τα μιλιούνια των παραθεριστών. Όπως αυτό το βαρύ μολυβένιο απομεσήμερο με την γλυκιά ζέστη της άνοιξης, το φαγητό στην παραλία ήταν μια ευχάριστη ανάπαυλα.

Αν μας άρεσε; Και με το παραπάνω. Ζήσαμε τον χειμώνα στα χιονισμένα δάση προς την Βαμαβακού. Την άνοιξη στα ολάνθιστα λιβάδια προς τον Αη Γιάννη. Λιμπιστήκαμε το καλοκαίρι στις όχθες του Λεπίδα και πήραμε μια γεύση Φθινοπώρου στη μολυβένια ακροθαλασσιά του Παράλιου Άστρους.

Αν θα ξαναπάμε; Μα και βέβαια. Αφήσαμε πίσω μας τόσους νέους φίλους και τόσα ανεξερεύνητα μέρη! Υπάρχουν ακόμα τόσες ανεξεύρνητες ομορφιές και τόσες γλυκειές αναμνήσεις που με χαρά θα τις μοιραζόμασταν με τους αγαπημένους μας.